Sposób na nudę

W tym projekcie proponujemy różne gry i zabawy podwórkowe jak i stolikowe.
Wybrałyśmy ten projekt ponieważ chcemy pokazać dzieciom że istnieją inne sposoby na nudę niż komputer czy telewizor. Dzieci powinny wychodzić z domu i ze świata wirtualnego, którym jest Internet. Powinny także nawiązywać kontakt z rówieśnikami oraz poznawać świat.

Prezentacja projektu

Pomoc Psychologinczo - Pedagogiczna

Procedura organizowania i udzielania Pomocy P-P w Szkole podstawowej w Rudnej

Program - Wychowawczo - profilaktyczny 

OTWP Ogłoszenie

„Młodzież zapobiega pożarom"

Odbyły się  się w siedzibie OSP Rudna w środę, 03 marca 2011 roku.

Uczniowie naszej szkoły zaprezentowali się bardzo dobrze, zajmując następujące lokaty:

1. w kategorii szkół podstawowych:

I miejsce: Kacper Robutka , klasa VI c

II miejsce: Alicja Połczyńska, klasa VI b

III miejsce: Andrzej Chomiak, klasa VI b

IV miejsce: Hubert Siwak, klasa V c

2. w kategorii szkół gimnazjalnych:

I miejsce: Dawid Romanowicz, klasa III c

II miejsce: Wojciech Romanowicz, kl. III c

III miejsce: Agata Miedzińska, kl. I b

IV miejsce: Radosław Przybylak, klasa I c

Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy. Jednocześnie informuję,

że zdobywcy miejc pierwszych i drugich reprezentować będą Zespół Szkół im. Jana Pawła II w Rudnej

podczas etapu powiatowego Turnieju.

Galeria :

Czytaj więcej: OTWP Ogłoszenie

Projekty

Projekty realizowane w szkole

Prawa człowieka - ideały a rzeczywistość

Projekt

Prezentacje stworzone do projektów:

Gimnazjum

Szkoła Podstawowa

Publikacje

Deklaracja praw człowieka i dziecka a  zadania współczesnego wychowania i opieki

PRAWA CZŁOWIEKA I DZIECKA W REGULOWANIU NAUKI
I ŻYCIA

Scenariusze lekcji

Moje prawa - dla dzieci 6 letnich

Podsumowanie projektu - prezentacja

Ogólnopolska akcja UNICEF

"Na ratunek dzieciom z Kongo"

Informacja o projekcie

Scenariusze lekcji

Dzieci w Kongo

Nie wszystko muszę mieć co chcę

Prezentacje do projektów:

Sytuacja dzieci w Kongo

Podsumowanie

Projekt odtwarzania( naprawy) książek dla biblioteki szkolnej.

Idea projektu

Utworzenie MCI w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Rudnej było efektem konsekwentnie realizowanego programu rozwoju. Biblioteka przekształciła się w nowoczesne multimedialne centrum dydaktyczne .MCI zaczęło powstawać w 2004 r. (dołączenie księgozbioru biblioteki publicznej do szkolnej). W maju 2005 roku nastąpiło otwarcie MCI. Liczba woluminów w dniu dzisiejszym ( stan: listopad 2010r.) wynosi ponad 36 tysięcy egzemplarzy.

Książki nie są zbyt trwałym nośnikiem informacji, toteż istnieje stała potrzeba naprawiania uszkodzeń.

Książki przeznaczone do naprawy są wybierane przez pracowniczki biblioteki. Na lekcjach Zajęć technicznych uczniowie klas gimnazjalnych są zapoznawani z technikami introligatorskimi. Następnie samodzielnie naprawiają książki z prywatnych zbiorów. Naprawione pozycje są przedstawiane na lekcji nauczycielowi, który wnosi uwagi co do jakości wykonanej pracy. Gdy uczeń spełni kryteria , może już wypożyczyć książkę z biblioteki, nad którą ma możliwość pracy w domu lub na zajęciach koła techniczno - modelarskiego. KSIĄŻKI NAPRAWIANE SĄ METODĄ SZYCIA, OPRAWY ZEWNĘTRZNE WYKONYWANE SĄ Z KARTONU ORAZ PŁÓTNA.

Dzięki projektowi odtwarzania książek dla biblioteki udało się już odzyskać około 130 sztuk najbardziej zniszczonych egzemplarzy.

SŁÓW KILKA O NAPRAWIE KSIĄŻEK

Reperacja i oprawa książek

O stosowaniu taśmy klejącej.

W tym temacie, wśród fachowców introligatorów, jak i bibliofilów panuje zgodność

- nie stosować! Argumenty są bardzo proste: taśma klejąca z upływem lat wysycha, żółknie, aż wreszcie odpada od papieru, zostawiając po sobie brzydkie ślady

w postaci zaschniętego, zżółkniętego kleju, który trudno usunąć. Da się to zrobić, gdy się go delikatnie zeskrobie, ale należy się liczyć, że i tak pozostaną ślady. Oczywistym jest, że takie traktowanie cennych pozycji naszego księgozbioru to zwykła zbrodnia. Jednak znajduję wyjątki w stosowaniu taśmy w ogóle.

Nieraz nie warto książki zanosić do specjalisty introligatora. Byłoby to za drogie zwłaszcza, gdy chodzi o zwykłą książkę, taką wielce użytkową, która ma służyć jako szybkie, podręczne, często używane źródło informacji. Wtedy używam przezroczystej taśmy klejącej. Szczególnie jeśli są to drobne uszkodzenia, których naprawa taśmą klejącą nie zeszpeci książki (naderwany grzbiet, odpadająca okładka). I największy atut taśmy klejącej - klejenie rozerwanych, naderwanych stronic książki. Takie możemy spotkać w wielu książkach, wygrzebanych "gdzieś tam". I tutaj właściwie, by nie zatracić wygody w używaniu i funkcjonalności książki, zostaje tylko taśma klejąca.

Zawsze używam matowej taśmy klejącej - gdy się ją dobrze przylepi, tak by nie zostały nawet najdrobniejsze pęcherzyki powietrza, staje się ona prawie niezauważalna. Poza tym taśmy dobrych firm - lepiej wydać te kilka złotych więcej na szpulkę, która i tak nam długo będzie służyć, i mieć pewność jakości. Dobre taśmy są bardziej odporne na działanie czasu. Trzeba stosować najmniejsze odcinki taśmy, jakie są potrzebne do dokonania naprawy, by nie oklejać książki nadmiarem, zbędnej taśmy. Nie kleić takich miejsc, w których grozi oderwanie taśmy. Jak wiemy od papieru nie odrywa się ona bez śladu, ale "zabiera" ze sobą jego warstwę, co szczególnie szpeci powierzchnie kolorowe. Trzeba też pamiętać, co zmniejsza trwałość taśmy. Przede wszystkim wysoka temperatura. Klej schnie bardzo szybko, taśma staje się krucha. Także silne światło wpływa na żółknięcie taśmy. Wielokrotne zginanie miejsca klejonego właściwie nie jest szkodliwe, szczególnie, gdy używa się taśm dobrych firm.

Biorąc pod uwagę powyższe rzeczy, i dobrze się zastanowiwszy, czy naprawy nie można dokonać innymi sposobami, możemy użyć taśmy klejącej. Jednak pamiętajmy - naprawy dokonane taśmą klejącą są nieodwracalne! Taśmę ciężko odlepić, poprawić cokolwiek, więc musimy być ostrożni.

"Higiena" książki

Na samym początku o higienie książek, niechaj wypowie się sam Richard de Bury, słynny angielski bibliofil i mąż stanu, w swoim dziele "Philibiblon".

Zasadniczo w tym jednym rozdziale swego dzieła, w sposób nieco humorystyczny, ale jakże prawdziwy podsumowuje cały takt obchodzenia się z książkami. Za jego czasów wszelkie książki były przecież na wagę złota, stąd zrozumiałe u niego to drobiazgowe podejście. Przestroga i napomnienie dla czytelników. A co ja mogę powiedzieć o traktowaniu książek? Poniżej kilka prostych rad i spostrzeżeń.

Zacznę od przechowywania książek. Sprawą prozaiczną chyba jest, że powinno się je przechowywać na stojąca, na półkach czy regałach. Książki, które leżą, a zwłaszcza te grube, mają tendencję do skrzywiania się. Rozjeżdżają się im niejako okładki tak, że patrząc z boku, książka miast prostokąta przypomina równoległobok. Ważną rzeczą jest by na półkach książki stały odpowiednio ściśnięte, oczywiście bez przesady. Rzędu książek, jeżeli nie opiera się o ściankę regału, czy półki, nie powinno się podpierać inna książką położoną na skos, ale jakąś ciężką podpórką. Ja długi czas używałem dużej świnki-skarbonki do tego celu. Takie składowanie zapobieganie wypaczaniu i wykrzywianiu się książek, zwłaszcza tych skrajnych (jeśli położone są na skos, by podeprzeć resztę, okropnie się wykrzywiają). Wyjątkiem są tu wydania wielkoformatowe (atlasy, albumy, in folio i podobne) - je lepiej trzymać na płasko. Ja swoje szczególnie mi drogie pozycje (np. encyklopedie) trzymam

w oszklonym regale.

Miejsce przechowywania książek powinno być przewiewne (uniknie się nieraz nielubianego, choć ja go uwielbiam, zapachu starych książek) i suche. Ważne jest by w powietrzu nie było wilgoci, która nie służy książkom. Uwaga z wietrzeniem pomieszczeń! Często wilgotne powietrze z zewnątrz kondensuje na książkach czy regałach, poddając działaniu wilgoci nasz księgozbiór. Szczególną uwagę należy zwrócić na usytuowanie kaloryferów czy innych źródeł ciepła wobec książek. Pomijając groźbę pożaru książek np. od iskier z pobliskiego pieca kaflowego, chodzi tu o gorąco. Jeśli źródło ciepła jest za blisko książek, bardzo się one nagrzewają

i wysuszają co nie dość, że może je wypaczyć, to jeszcze okrutnie wysusza klej, którymi są klejone, co powoduje ich rozsychanie i obniżoną trwałość. Z tego samego powodu nie powinno się kłaść książek na kaloryferach, czy piecykach. Należy też uważać na urządzenia elektryczne nagrzewające się mocno w czasie pracy.

Odrobina kurzu na książkach zasadniczo nie przeszkadza, jest to lepsze niż przecieranie ich na mokro. Zresztą taki kurz może działać osuszająco, wchłaniając nadmiar wilgoci z powietrza i chroniąc książki. Lecz nie należy z nim przesadzać. Od czasu do czasu wskazane jest przetrzeć książki miotełką do kurzu czy suchą ściereczką, tutaj książki nie różnią się od reszty domu i je też należy sprzątać. Nadmiar kurzu brudzi brzegi stron, a przy wysuwaniu książek także grzbiety.

Niektórzy książki, zwłaszcza wobec barku miejsca, przechowują na przykład

w kartonowych pudłach, zawinięte w gazety. Gorąco odradzam. Gazety ze względu na mierną jakość papieru i specyficzną farbę drukarską są kwaśne. Długie przechowywanie książek w takim środowisku nie służy im z wiadomych względów. Kleje rozsychają i degenerują się, papier staje się łamliwy, a okładki i ilustracje tracą kolory. W takich wypadkach już lepiej trzymać książki zawinięte w tkaninę.

Teraz słów kilka o użytkowaniu książki. W zasadzie tutaj nie ma nic ciekawego do mówienia. Oczywistymi rzeczami jest to, że nie należy czytać przy jedzeniu, na deszczu, w wannie (nawet pomijając zagrożenie "utopienia" książki, duża wilgotność, co już zaznaczałem, jest niewskazana dla książek) itd. Podobnie jak obchodzenie się z książkami z brudnymi, czy mokrymi rękami, lub w innych drastycznych warunkach.

Uczulę tutaj na dwie zasadnicze sprawy. Jedną z największych zbrodni jakie można popełnić na książce jest zaznaczanie miejsca czytania poprzez położenie otwartej książki stronami do dołu. W takiej pozycji książka mocno się wygina, może pękać,

a z czasem zaczną z niej wypadać strony. W drastycznych wypadkach można złamać książkę na pół (zwłaszcza jak jeszcze coś się na niej położy). Dlatego apeluję: używajmy zakładek do książek! Tylko nie zastępujmy ich ołówkami, czy innymi nie przeznaczonymi do tego celu przedmiotami. Grube rzeczy włożone w książkę, przy zamknięciu jej mogą (szczególnie jak leżą głęboko w książce) wyłamać jej okładki

z grzbietu, czy złamać je na pół. Druga jeszcze okrutniejsza rzecz, to podczas czytania, złożenie czytanej książki zewnętrznymi stronami okładek do siebie (niejako "wywrócenie na lewą stronę") w celu zmniejszenia jej formatu i poprawienia wygody czytania. Można ją wtedy trzymać w jednej ręce, nie zajmuje tyle miejsca, a wiatr nie będzie przewracał stron. Barbarzyńcami są ci, którzy w celu poprawienia swej wygody tak traktują książki. Jest to jeszcze straszniejsze niż kładzenie otwartej książki tekstem w dół. Bo jeżeli już wtedy bardzo ją niszczymy, to co można powiedzieć jeśli dodatkowo wyginamy ją jeszcze w drugą stronę? Nietrudno sobie wyobrazić jak będzie wyglądać książka po serii takiego traktowania. Ale jakże często widzi się nieodpowiedzialnych, bez szacunku, którzy na przykład w tramwaju w ten sposób czytają książki.

Podobnie na książki trzeba uważać podczas transportu. Nie wrzucajmy ich jak ziemniaki do worka, gdzie mogą się pognieść, pozaginać im rogi, czy mogą się one pobrudzić. Zwróćmy uwagę na to, by były zabezpieczone i spoczywały wygodnie.

Jeszcze jedna, ale jakże ważna sprawa, którą zawrę w prostym zdaniu: "NIE POŻYCZAJCIE KSIĄŻEK BYLE KOMU!" Wyobraźnia nie ogarnia, jak niektórzy traktują książki, a zwłaszcza cudze książki. Ja pożyczam książki tylko garstce zaufanych i sprawdzonych osób, o których wiem, że potrafią dbać o cudzą własność. Po tym jak się kilkakrotnie naciąłem, czego efektem jest na przykład zalany herbatą Sapkowski z autografem, niezwykle podejrzliwie traktuję pożyczających ode mnie książki. Zresztą są w moim księgozbiorze książki, które ze względu na niezwykłą, głównie dla mnie, ale i nieraz księgarską wartość, są w ogóle nie do pożyczania. I jeszcze jedna rada: warto notować co, komu i kiedy się pożycza. Ludzie przejawiają nieraz krótką pamięć odnośnie pożyczonych książek i można w ten sposób stracić niektóre swoje pozycje.

Varia

Ratowanie zmoczonych książek.

Może się zdarzyć, że wskutek naszego niedbalstwa, czy nieuwagi, lub po prostu w wyniku wypadku, książka ulegnie zmoczeniu. Lekkiemu lub też całkowitemu "zatopieniu". Ważne jest wtedy, by właściwie je ratować, tak by wypadek ten nie odbił się na trwałe w ich wyglądzie.

Jeśli książka jest bardzo mokra, zbierzmy nadmiar wilgoci sucha szmatką. Między strony włóżmy podwójnie złożone strony z gazet (uwaga na takie, które pod wpływem wilgoci mogą "puścić farbę", będziemy mieli wtedy kopie gazety na stronach naszej książki!) lub płatki cienkiego materiału (a zdecydowanie najlepsza jest bibuła laboratoryjna - taka do robienia sączków). Następnie umieszczamy książkę na płasko na twardym podłożu i przyciskamy solidnie czymś ciężkim, tak by ciężar rozłożony był równomiernie. Baczną uwagę zwróćmy by dobrze dociśnięta była szczególnie część grzbietowa i przeciwna jej krawędź książki. Unikniemy w ten sposób wichrowania się kartek. Tak zabezpieczoną książkę kładziemy następnie do wyschnięcia w przewiewnym miejscu. Nie przyspieszajmy suszenia używając suszarek, lub kładąc książki w pobliżu ciepła, czy na kaloryferach. Ważne jest by schły one powoli i równomiernie. Gwałtownie schnący mokry klej może rozsychać,

a strony mogą ulec zwichrowaniu. Co jakiś czas zmieniajmy gazety, czy materiał między kartkami. Uważajmy by nie otwierać za szeroko wciąż mokrych książek. Gdy kartki będą już tylko lekko wilgotne, możemy usunąć gazety, ale wciąż trzymajmy książkę na płask, mocno dociśniętą. Dopiero gdy wyschnie całkowicie, możemy usunąć docisk. Tak ratowane książki, nawet po mocnym zmoczeniu powinny być jeszcze w stanie używalności. Najgorsze do ratowania z "utopienia" są książki wyłącznie klejone, z miękkimi kartonowymi okładkami. W takich przypadkach możemy nie zapobiec zwichrowaniu się książki, ani jej rozklejeniu.

Karate

VII OTWARTY OGÓLNOPOLSKI TURNIEJ KARATE

RUDNA 2010

W dniu 20 listopada 2010 roku w hali sportowej Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Rudnej odbyły się po raz kolejny zawody karate. Tutejszy obiekt gościł kluby dwóch szkół karate : Shotokan oraz Goju Ryu z Dolnego Śląska i Wielkopolski. Dwa tygodnie wcześniej nasi uczniowie mieli okazję przetarcia się przed rodzimymi zawodami podczas VI Otwartego Pucharu Karate „Odra Cup 2010”. Tam reprezentacja Rudnej nie była zbyt liczna – bo w zawodach wzięły udział tylko cztery osoby:

1. Oskar Jankowski, lat 8 ( debiut na zawodach) – zdobył brązowy medal w kata (układ form)

2. Ola Demczak, lat 10- zdobyła 2 brązowe medale ( za kata i za kumite)

3. Arek Cyniewski, lat 12 – zdobył brązowy medal za kata i srebrny medal za kumite ( walka)

4. Ala Matijczak, lat 14 – zdobyła brązowy medal za kata i srebrny medal za kumite.

   Dopełnieniem całości było zdobycie złotego medalu i pucharu za drużynową walkę reżyserowaną – dla zespołu w składzie: Jankowski- Demczak- Cyniewski.

Jak widać po wynikach przetarcie okazało się niezwykle udanym- rozpaliło też nadzieje pasjonatów na dalsze sukcesy.

Wyniki turnieju w Rudnej były jeszcze lepsze- zwłaszcza, że tym razem klub nasz reprezentowany był przez 12 osób. Medalowe trofea otrzymali:

1. Sebastian Schöneweter,lat 8 : brązowy medal w kata i brązowy medal w kumite;

2. Oskar Jankowski, lat 8: brązowy medal w kata i brązowy medal w kumite;

3. Ola Demczak, lat 10: srebrny medal w kata;

4. Arek Cyniewski, lat 12: złoty medal w kata;

5. Jowita Matijczak, lat13: złoty medal w kumite i brązowy medal w kata;

6. Ala Matijczak, lat 14: brązowy medal w kumite

7. Sebastian Cyniewski, lat 17: srebrny medal w kata i srebrny medal w kumite;

8. Radosław Książek, lat 18: brązowy medal w kata, dwa brązowe medale w kumite

9. Anna Dobrowolska, lat 18: brązowy medal w kata i brązowy medal w kumite

10. Marta Gawron, lat 18: srebrny medal w kata i srebrny medal w kumite

11. Krystian Wojton, lat 19: brązowy medal w kata i srebrny medal w kumite

12. Adam Poliwka – opiekun karateków z Rudnej i tutejszy absolwent ( 1 dan) : złoty medal w kata i srebrny medal w kumite.

W sumie karatecy z Rudnej zdobyli 22 medale- z czego naprawdę należy się cieszyć. Cieszy także fakt, że sekcja karate przy Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Rudnej przeżywa swój renesans: po dość chudym roku ubiegłym, zainteresowanie dzieci i młodzieży treningami znacznie wzrosło- a jeżeli trend ten się utrzyma, w przyszłości spodziewać można się będzie jeszcze większych sukcesów.

{youtube}WBFJfZCW_VM{/youtube}

Zapraszamy do galerii

W dniu 30 października 2010 r. /sobota/, na hali sportowej przy Szkole Podstawowej nr 3 w Ścinawie odbył się VI Otwarty Puchar Karate Goju Ryu "Odra Cup'2010" pod patronatem burmistrza Ścinawy Andrzeja Holdenmajera. Ścinawski Klub Karate Goju Ryu, Szkoła Karate Goju Ryu Shuseikan Polnad oraz Centrum Turystyki i Kultury w Ścinawie podejmowali ponad setkę zawodników z Polski Zachodniej. W gronie tym znaleźli się także uczniowie naszej szkoły. Rudna reprezentowana była przez czwórkę zawodników:

1. Oskar Jankowski , lat 8 ( debiut na zawodach) – zdobył brązowy medal w kata

2. Ola Demczak, lat 10- zdobyła 2 brązowe medale ( za kata i za kumite)

3. Arek Cyniewski, lat 12 – zdobył brązowy medal za kata i srebrny medal za kumite

4. Ala Matijczak, lat 14 – zdobyła brązowy medal za kata i srebrny medal za kumite.

Dopełnieniem całości było zdobycie złotego medalu i pucharu za drużynową walkę reżyserowaną – dla zespołu
w składzie: Jankowski- Demczak- Cyniewski. W sumie więc czwórka naszych reprezentantów może się poszczycić zdobyciem dziewięciu krążków. Był to więc niezwykle udany występ.

 VI Otwarty Ogólnopolski Barbórkowy Turniej Karate

W dniu 05 grudnia 2009 roku, w hali sportowej Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Rudnej już po raz szósty odbył się Otwarty Ogólnopolski Barbórkowy Turniej Karate. Impreza ta rokrocznie przyciąga wielbicieli sportów walki – w tym roku rozegrano 27 konkurencji, w których udział wzięło 140 zawodników z 13 klubów. Wyniki zawiera tabela podsumowująca zawody, znajdująca się poniżej.

Gospodarzem imprezy był Zespół Szkół w Rudnej- który przy pomocy Centrum Kultury w Rudnej i Ścinawskiego Klubu Karate przeprowadził całe przedsięwzięcie. Konkurencje rozgrywano od wczesnych godzin rannych aż do godziny osiemnastej.

Rudną reprezentowało 10 zawodników. W swoich kategoriach wiekowych i wagowych zdobywali oni odpowiednio: Marta Gawron ( 2 medale brązowe za kata i kumite), Anna Dobrowolska ( srebrny medal za kata i brązowy za kumite), Ola Demczak (srebrny medal za kata), bracia Kacper i Damian Urbanowicz ( po 1 brązowym medalu za kata), Arkadiusz Cyniewski ( złoty medal za kata i brązowy za kumite), Sebastian Cyniewski ( srebrny medal za kata i brązowy za kumite), oraz Krystian Wojton (złoty medal za kata i srebrny za kumite). Swoich zdobyczy medalowych nie powiększyli tym razem Ala Matijczak i Patryk Milewicz , jednak „co się odwlecze, to nie uciecze” - bowiem oboje wielokrotnie już dawali nam powody do dumy, zajmując wysokie lokaty w prestiżowych zawodach różnego szczebla.

Wszystkim zawodnikom życzymy dalszych sukcesów w sportowej rywalizacji.

Czytaj więcej: Karate

Siódemeczki

                Zespół  istnieje od 1985 roku. Z upływem lat nazwa i ilość osób oraz rodzaj wykonywanej muzyki zmieniał się. Początkowe „Fasolki” stanowiły nie tylko zespół wokalny, ale także taneczny i wokalno-instrumentalny. Obecna nazwa - „Siódemeczki” funkcjonuje od 1990 roku z powodzeniem do dnia dzisiejszego. W przeciągu tych lat wokaliści odnosili wiele sukcesów w różnych konkursach ogólnopolskich, wojewódzkich, a także powiatowych. Mimo iż niektórzy z nich już dawno opuścili mury naszej szkoły, to osiągane przez nich sukcesy nadal pozostają w pamięci oraz historii naszej lokalnej społeczności i można przypuszczać, że pozostaną na zawsze.  

Na prezentowanych fotografiach upamiętniono imprezy środowiskowe,  w których zespół wokalno-instrumentalny prezentował się 24 lata temu. Myślę, że każdy rozpozna na nich kogoś znajomego, a może nawet samego siebie.

Pamiątkowa fotografia Zespołu „Siódemeczki” nagrodzonego II miejscem w Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Warszawie "Pociąg na scenie".

      Wyróżnione wokalistki „Siódemeczek” podczas Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Ten prestiżowy konkurs przyciąga wiele młodych talentów z całej Polski. Jesteśmy zatem dumni, że aż dwie z tych wyjątkowych imprez zakończyły się dla naszych reprezentantek ogromnymi sukcesami. Dwie dziewczynki: Agata Kiedos i Magdalena Sołtys, otrzymały wyróżnienie, przy czym warto dodać, iż jury nie przyznało wówczas innych lokat.

Najbardziej utytułowany wokalista "Siódemeczek” - Marcel Muzeja. Młody artysta wyśpiewał:

-  I miejsce w Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki  Dziecięcej w Dobiegniewie,

- wielokrotny laureat wojewódzkiego Konkursu Pieśni Patriotycznej we Wrocławiu, w   którym trzykrotnie zdobywał czołowe lokaty,

- II miejsce w Konkursie Poezji Śpiewanej w Środzie Śląskiej,

- kilkakrotny laureat konkursu powiatowego o "Złotą Nutkę", w którym raz zdobył także nagrodę publiczności.

  Sukcesy osiągnęliśmy także w konkursach tanecznych. Zdjęcie wykonane zostało na wojewódzkim przeglądzie zespołów tanecznych "Galop" we Wrocławiu. Zespół wówczas zajął zaszczytne II miejsce.

   Siódemeczki brały udział także w wielu konkursach powiatowych, w których wielokrotnie  zajmowały czołowe lokaty. Do najbardziej utytułowanych uczestniczek należą: Katarzyna Chorolewska,  Natalia Śpiak,Karolina Kołek, Paulina Kopylczak, Magdalena Dziubyna, Karolina Kołek, Martyna Błaszczyk, Magdalena Sołtys i Aleksandra Ławniczak.

Z historii zespołu należy wspomnieć o imprezach środowiskowych, które odbywały się cyklicznie i było ich niezliczenie dużo, m. in.: dzień seniora, dzień babci i dziadka, dzień matki, koncert Retro, koncerty piosenki żołnierskiej, koncerty dla Sybiraków, spotkania z Biskupem i wiele innych, które wynikały z kalendarza imprez szkolnych oraz gminnych. W wielu koncertach towarzyszył nam chór Spontaniczny,  który harmonicznie wspierał naszych wokalistów.

 Przyznać trzeba, że nasze zespoły taneczne zawsze pięknie prezentowały się na scenie.               

   Obecnie filarem  zespołu "Siódemeczki" są uczennice: Julia i Zuzanna Bachurskie, Wiktoria Poźniak, Anna Kania, Anna Adamska, Martyna Kuzniak, Julia Dąbrowska i Jakub Łowczyk. To właśnie oni wspólnie z chórem "Spontanicznym" uświetnią akademię z okazji 100 - lecia odzyskania niepodległości.  Koncert rozpocznie polonez w wykonaniu uczniów klas IV  i V   a także usłyszymy 20  pieśni żołnierskich i patriotycznych.  Koncert, który odbędzie się  to nie tylko występ dzieci, ale to też zaproszenie do wspólnego śpiewania. Występ  „ Dla Niepodległej” pokazuje nam, że to właśnie my, kolejne pokolenia budujemy i tworzymy naszą ojczyznę. Mamy też dług wobec tych, którzy zginęli, walcząc o niepodległość. Jesteśmy wdzięczni i zobowiązani, by Polska była coraz lepsza i piękniejsza, a w niej nasza Rudna.

                                                                                       Ewa Grabowska

Pedagog Gimnazjum

Pedagog - Gimnazjum

       Funkcję pedagoga pełni p. mgr Renata Drozda

   Każdy uczeń, rodzice i wychowawcy mogą zwrócić się do pedagoga, który:

• udziela porad tym, którzy mają problemy życiowe;
• spotyka się z uczniami na godzinach wychowawczych, aby pomóc w integracji zespołów klasowych,
• podpowiada, jak się uczyć i jak rozwiązywać konflikty między rówieśnikami;
• organizuje zajęcia warsztatowe i prowadzi pogadanki z zakresu profilaktyki uzależnień;
• zaprasza psychologów, pedagogów z PPP i policjantów, którzy udzielają fachowych porad dzieciom i ich rodzicom;
• zapewnia dzieciom będącym w trudnej sytuacji bezpłatne obiady - finansowane przez GOPS w Rudnej.

Zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:
1. Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny.
2. Masz problemy z aklimatyzacją w grupie rówieśniczej.
3. Masz problem z uczeniem się.
4. Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem.
5. Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.
6. Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem.
7. Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób.
8. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
9. Masz problem z wyborem szkoły ponadgimnazjalnej.

Tygodniowy Plan Pracy

Poniedziałek  8⁰⁰ -11⁰⁰
Wtorek          9⁰⁰ -15⁰⁰
Środa             9⁰⁰ -15⁰⁰
Czwartek       9⁰⁰ -15⁰⁰
Piątek            7³⁰ -13³⁰

Pedagog, Psycholog

Funkcję pedagoga pełni Marzena Kurant  

 PONIEDZIAŁEK – 11⁰⁰ – 15⁰⁰

 WTOREK – 9⁰⁰ – 13³⁰

ŚRODA – 8⁰⁰ – 12¹⁵

 CZWARTEK – 11⁰⁰ – 15⁰⁰

w tym zajęcia korekcyjno-kompensacyjne – kl. IV-V

(7 lekcja – 13³⁰ - 14¹⁵)

 PIĄTEK – 8⁰⁰ – 12⁰⁰

 Funkcję psychologa pełni Kaja Zając 

 poniedziałek 7:00 - 11:00 

wtorek 11:45 - 15:45 

środa 12:00 - 16:00 

czwartek 7:00 - 11:00 

piątek 12:00 - 16:00

Pedagog Specjalny - Ewa Glazer

Każdy uczeń, rodzice i wychowawcy mogą zwrócić się do pedagoga, który:

·         udziela porad tym, którzy mają problemy życiowe;

·         spotyka się z uczniami na godzinach wychowawczych, aby pomóc w integracji zespołów klasowych,

·         podpowiada, jak się uczyć i jak rozwiązywać konflikty między rówieśnikami;

·         organizuje zajęcia warsztatowe i prowadzi pogadanki z zakresu profilaktyki uzależnień;

·         zaprasza psychologów, pedagogów z PPP i policjantów, którzy udzielają fachowych porad dzieciom i ich rodzicom;

·         zapewnia dzieciom będącym w trudnej sytuacji bezpłatne obiady - finansowane przez GOPS w Rudnej.

Zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:
1. Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny.
2. Masz problemy z aklimatyzacją w grupie rówieśniczej. 
3. Masz problem z uczeniem się.
4. Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem.
5. Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.
6. Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem.
7. Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób.
8. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
9. Masz problem z wyborem szkoły ponadgimnazjalnej.

Bezpieczny w szkole

Szanowni Rodzice

          Wasze dziecko uczestniczy w projekcie edukacyjnym ,,Bezpieczny w szkole i poza nią…’’, którego celem jest kształtowanie i wzmocnienie zachowań zapewniających bezpieczeństwo Waszemu dziecku w domu, w drodze do i ze szkoły, podczas zabawy i w kontakcie z obcą osobą. Prosimy Was Państwo o aktywne włączenie się w realizacje projektu. Zapytajcie Wasze dziecko czego dowiedziało się z zajęć. Sprawdźcie jego umiejętność przechodzenia przez jezdnie. Upewnijcie się, czy reakcje Waszego dziecka podjęte w celu uniknięcia niebezpieczeństwa byłyby prawidłowe. Zapraszamy do dzielenia się uwagami dotyczącymi realizowanej tematyki.

Dziękujemy za współprace       

Nauczyciele wychowawcy świetlicy   

Projekt edukacyjny " Bezpieczny w szkole i poza nią..."  

Kalendarz imprez